-
1 redaktor naczelny
• chief editor• editor-in-chief -
2 naczelny
прил.• ведущий• верховный• главный• основной• передний* * *1) (główny) ведущий, верховный, высший, главный2) naczelny (redaktor) главный редактор, главред3) zool. naczelny (ssak) зоол. приматpoczątkowy начальный* * *naczeln|y\naczelnyi 1. верховный; главный;redaktor \naczelny главный редактор; \naczelny wódz верховный главнокомандующий;
2. главный, важнейший;\naczelnye zadanie главная задача;
3. \naczelnyе мн. зоол. приматы;4. \naczelnyу ♂ разг. главный (директор, редактор etc.)+2. główny, najważniejszy
* * *1) верхо́вный; гла́вныйredaktor naczelny — гла́вный реда́ктор
naczelny wódz — верхо́вный главнокома́ндующий
2) гла́вный, важне́йшийnaczelne zadanie — гла́вная зада́ча
3) naczelne мн, зоол. прима́ты4) naczelny м, разг. гла́вный (директор, редактор и т. п.)Syn: -
3 naczelny
1. adj( główny) chief (attr)2. m* * *a.1. (= kierujący, główny) chief, head; dyrektor naczelny chief executive; redaktor naczelny dzienn. chief editor, editor in chief; wódz naczelny wojsk. commander in chief.2. (= najważniejszy) (hasło, zadanie) main, chief, principal; na naczelnym miejscu first and foremost.3. ssak naczelny zool. primate.mp- ego pot. (= dyrektor naczelny, szef) boss.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > naczelny
-
4 redaktor
editor; (RADIO, TV: programu informacyjnego) newscaster; ( programu sportowego) sportscaster* * *mpredaktorka f. Gen.pl. -ek1. editor.2. dzienn. editor; redaktor naczelny editor-in-chief.3. (autor ustawy, zbioru przepisów itp.) author.4. (= osoba prowadząca program informacyjny) newscaster.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > redaktor
-
5 redaktor
сущ.• редактор* * *♂ редактор;\redaktor naczelny главный редактор
* * *мреда́кторredaktor naczelny — гла́вный реда́ктор
-
6 redaktor
[редактор]m -
7 naczelny
-
8 naczelny
-
9 redaktor
-
10 redaktor redakto·r
-ra, -rzy; loc sg - rzem1) editor2) (w radiu, telewizji) newscaster3) (działu sportowego) sports editor -
11 naczelny
-
12 naczelny
naczelny [naʧ̑ɛlnɨ]I. adj1) ( sprawujący władzę) inżynier, redaktor Chef-; wódz Ober-; dyrektor General-, geschäftsführend; stanowisko leitend; organ oberste(r, s) -
13 naczelny redaktor
приматы редакторOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > naczelny redaktor
-
14 redakto|r
m 1. (pracownik wydawnictwa) editor, editorial worker 2. (w gazecie) editor; (dziennikarz) reporter, journalist- redaktor wiadomości a news editor- redaktor działu miejskiego a city editor- redaktor wydania porannego the night editor3. (funkcja, tytuł) editor- redaktor naczelny the editor-in-chief- podobno zmienił się redaktor miejscowej gazety apparently, there’s a new editor of the local newspaper- dzień dobry, pani redaktor! good morning, Madam!4. (w radiu, telewizji) journalist- redaktor w telewizji a television presenter- □ redaktor techniczny make-up editor, production editorThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > redakto|r
-
15 naczeln|y
Ⅰ adj. 1. (główny) [cel, problem, organ] principal, chief; [idea, temat] leading- naczelne dowództwo the high command- objąć naczelne dowództwo to become Commander-in-Chief- zajmować naczelne miejsce przy stole to sit at the head of the table2. (zarządzający) [architekt, dyrektor, redaktor] chief; (w tytułach) general; [dyrektor, redaktor] managing GB; [organ, biuro] chief- on jest naczelnym redaktorem naszego tygodnika he is the chief editor of our weekly- naczelny lekarz (jednostki terenowej, rządowej) the Chief Medical OfficerⅡ naczeln|y m, naczelna f pot. boss pot. Ⅲ naczelne plt Zool. primatesThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > naczeln|y
-
16 Chefredakteur
redaktor m(f) naczelny(-a)
См. также в других словарях:
naczelny — naczelnyni 1. «sprawujący władzę zwierzchnią, mający stanowisko kierownicze» Dyrektor, redaktor, lekarz, inżynier naczelny. Naczelne stanowisko. Naczelny organ sądowy. 2. «wysuwający się na pierwszy plan; centralny, zasadniczy, najważniejszy,… … Słownik języka polskiego
redaktor — m IV, DB. a, Ms. redaktororze; lm M. redaktororzy, DB. ów 1. «pracownik redakcji wydawnictw książkowych, dzienników, czasopism, radia, telewizji zajmujący się pisaniem tekstów lub zbieraniem, ocenianiem, opracowywaniem i przygotowywaniem do druku … Słownik języka polskiego
naczelny — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, naczelnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kierujący, sprawujący władzę, zarządzający grupą ludzi bądź jakimiś sprawami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dyrektor, redaktor, inżynier naczelny … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Ślepowron coat of arms — Ślepowron Battle cry: Bojno, Bujno Details Alternative names Bojno, Bujno, Pesze, Pęszno, Szeptyc, Korwin, Corvin, Ślepy Wron … Wikipedia
Korwin coat of arms — Korwin Battle cry: no battle cry Details Alternative names Corvus, Corvinus, Corvin, Kruk, Bujno, Ślepowron … Wikipedia
Dovhyi Voinyliv — Dovhyĭ Voĭnyliv Village … Wikipedia
ostre pióro — {{/stl 13}}{{stl 7}} o sposobie pisania złośliwym, ciętym, sarkastycznym, połączonym z dużą inteligencją i dowcipem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Redaktor naczelny znany jest ze swego ostrego pióra. Dziennikarz obdarzony ostrym piórem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
